ร่างบางถูกวางลงบนเตียงนอนสีขาวสะอาดตา
ผิวขาว ๆ
ที่สะท้อนกับแสงไฟห้องทำเอาเขาแทบแยกไม่ออกว่าระหว่างเฉินเล่อกับสีของผ้าปูที่นอน
อะไรมันขาวมากกว่ากันกันแน่
เสื้อยืดตัวโคร่งถูกเลิกขึ้นไปกองที่แผ่นอกบาง
ริมฝีปากอิ่มเผยอออกหอบเอาอากาศเข้าปอดส่งเสียงครางผะแผ่วออกมาจนจองอูแทบอยากจะขย้ำเค้กก้อนนี้เสียเดี๋ยวนี้
เม็ดลูกกวาดสีชมพูที่ประดับอยู่บนแผ่นอกขาวปรากฏสู่สายตาของฟอล์คอย่างคิมจองอู
โน้มใบหน้าหล่อของตัวเองเขาไปใกล้ ก่อนจะใช้ริมฝีปากครอบครองลงไป
ลิ้นร้อนไล่เลียสลับกับใช้ฟันขบกัดเบา ๆ จนคนตัวเล็กสะดุ้งตัวโยนเผลอแอ่นอกรับสัมผัสวาบหวามด้วยความเต็มใจ
มือหยาบเลื่อนขึ้นมาบดขยี้ปรนเปรอลงบนยอดอกอีกข้างให้กับคนใต้ร่างที่นอนครวญครางบิดกายเร้าด้วยความเสียวซ่านที่เขาเป็นคนมอบให้เอง
“ ขอพี่ฟังเสียงหวาน ๆ
ของเค้กน้ำผึ้งหน่อยได้ไหมคะ ”
“ อ..อ๊ะ อื้อออ อ..พ...พี่จองอู ฮ
อ๊ะ ”
กางเกงขาสั้นถูกมือหนาดึงรั้งลงไปกองที่ข้อเท้า
ก่อนที่ก้านนิ้วร้ายจะจ่อวนลูบไล้อยู่ที่ปากช่องทางด้านหลังเพื่อเตรียมพร้อมเบิกทางให้กับคนน่ารักที่นอนครางใต้ร่างของเขา
ริมฝีปากร้อนประกบลงบนริมฝีปากอิ่มสีพีชที่รสชาติหวานเหมือนน้ำผึ้ง
มันหวานจนจองอูแทบไม่อยากจะผละออกมาแม้แต่เสี้ยววินาทีเดียว
ก็บอกแล้วว่าเขามันเป็นคนตะกละ ปากอิ่มเผยอออกอย่างรู้หน้าที่ เปิดโอกาสให้ลิ้นร้อนได้เข้ามาสำรวจในโพรงปากหวานควานเอาน้ำหวานจากโพรงปากของอีกคนอย่างจาบจ้วง
เมื่อป้อนจูบมอมเมาเค้กของตัวเองเพื่อเบี่ยงเบนความสนใจได้สำเร็จ
ก้านนิ้วยาวนิ้วแรกก็ถูกส่งหายผลุบเข้าไปในช่องทางคับแน่นด้านหลังทันที
“ ฮะ..อึก อ๊า... ”
เสียงครางหวานหูของเค้กปลุกปั่นอารมณ์ฟอล์คให้พุ่งทะยานขึ้นจนถึงขีดสุดได้ง่าย
ๆ เพลิงราคะที่ถูกจุดเหมือนได้รับเชื้อเพลิงโยนเข้าไปให้โหมกระหน่ำมากกว่าเดิม
นิ้วยาวขยับเข้าออกช้า ๆ
เพื่อให้ช่องทางข้างหลังได้ปรับตัวเตรียมพร้อมสำหรับอะไรบางอย่างที่มันใหญ่กว่านิ้วหลายเท่าตัว
“ พ...เพิ่ม อ๊ะ อีกได้..ม....ไหม
อื้อออ ”
คิมจองอูไม่ใช่คนใจร้าย
ยิ่งกับเค้กน่ารัก ๆ อย่างจงเฉินเล่อแล้วเขายิ่งใจร้ายไม่ลง จำนวนนิ้วถูกเพิ่มเข้าไปปรนเปรอให้คนตัวเล็กตามที่อีกคนขอ
ขยับมือถี่รัวจนอีกคนครางลั่นออกมาแทบจับใจความไม่ได้ นี่แค่นิ้วนะเฉินเล่อ...
“ พี่ไม่กินรอบเดียวนะคะ
เฉินเล่อพูดแล้วนะว่าพี่กินได้เท่าที่พี่ต้องการ ”
“ อ๊ะ...ร...เร็ว อื้อออ
ล...เล่อพ...อ๊ะ พูดแล้ว ”
คิมจองอูยกยิ้มขึ้นด้วยความชอบใจ
ว่านอนสอนง่ายเป็นแมวเชื่อง ๆ แบบนี้เขาคงต้องเอาใจหน่อยล่ะมั้ง
คิมจองอูดันเป็นทาสแมวเสียด้วยสิ
เอ็นร้อนถูกจ่ออยู่ที่ช่องทางข้างหลังแทนนิ้วทั้งสามที่ถูกดึงออกไป
ความรู้สึกวูบโหวงทำเอาคนตัวเล็กต้องเรียกร้องอ้อนวอนขอให้ฟอล์คกินตัวเองต่อ
แกล้งกันแบบนี้นิสัยไม่ดีเลยจริง ๆ นะคิมจองอู
“ พ...พี่จองอู อื้อออ กินเล่อต่อสิ ”
“ อะไรนะคะ พี่ไม่ได้ยินเลย ”
“ หื่อออ อ๊ะ ย...อย่าแกล้ง
ล...เล่ออยากโดน อ๊า กินต่อแล้ว ”
แก่นกายใหญ่กระแทกเข้าไปในรูร้อนที่ถูกเตรียมพร้อมมาก่อนหน้านี้แล้วจนสุดแรง
ปลายหัวบานชนกับผนังนุ่มด้านในที่ตอดรัดสิ่งแปลกปลอมถี่รัวจนเขาแทบจะเสร็จอยู่รอมรอ
จองอูแกล้งกระตุกแก่นกายร้อนของตัวเองให้ชนเข้ากับจุดกระสันของอีกคนจนเค้กครางลั่นออกมา
“ อ๊ะ ต...ตรงนั้น ย...อย่าแรง ”
พอได้ยินคำว่าอย่ามันก็เหมือนเป็นอะไรที่ยิ่งห้ามยิ่งยุไปเสียอย่างนั้น
แรงกระแทกซ้ำ ๆ ที่จุดกระสันมากพอที่จะทำให้ร่างบางสั่นคลอนไปตามแรงนั้นได้
“ ต่อจากนี้อย่าขอให้พี่หยุดนะคะ
เพราะพี่กินจุ ”
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น