Story By : BP_BBBOOS
CUT SCENE
มินยุนกิส่งเสียงหัวเราะหึในลำคอ
ลุกขึ้นยืนทั้ง ๆ ที่ยังมีอีกคนนั่งอยู่บนตักไม่ได้ลุกไปไหน กลับกลายเป็นว่าตอนนี้ยุนกิกำลังอุ้มกระเตงปาร์คจีมินไปที่โซฟาตัวยาวกลางห้อง
ก่อนที่จะว่างร่างของอีกคนลงอย่างเบามือ
“ มาดูกันซิ
ว่าจีมินนี่ของฉันจะไม่รู้สาเหตุจริงหรือเปล่า ”
สิ้นประโยคริมฝีปากร้อนระอุก็ทาบทับลงบนริมฝีปากอวบอิ่มของคนเด็กกว่า
อีกคนสะดุ้งตัวโยนด้วยความตกใจ หากแต่ก็ไม่ได้มีท่าทีผลักไสต่อต้านแต่อย่างใด
แขนเรียวยกขึ้นโอบรอบลำคอแกร่งของคนพี่แล้วรั้งให้ใบหน้าของอีกคนเข้ามาใกล้ชิดกันมากขึ้น
ลิ้นร้อนไล่ละเลียดชิมกลีบปากอวบอิ่ม
พร้อมกับฟันคมที่ขบเม้มลงบนก้อนเนื้อนิ่มเบา ๆ เป็นการหยอกล้อและทักทาย
จีมินยอมเผยอปากออกให้ลิ้นร้อนของอีกคนแทรกผ่านช่องว่างเข้ามาตักตวงและช่วงชิงความหวานในโพรงปากของตัวเอง
เนิ่นนานหลายนาทีที่สงครามน้ำลายยังดำเนินไปอย่างไม่มีใครยอมใคร
ท้ายที่สุดจีมินก็ต้องเป็นฝ่ายยอมแพ้ ยกมือขึ้นทุบอกแกร่งของคนพี่เบา ๆ
เป็นการบอกว่าเริ่มจะไม่ไหวแล้ว ก่อนที่อีกคนจะยอมผละออกมาให้เขาได้กอบโกยออกซิเจนเข้าปอด
“ พ...พอแล้วฮยอง ”
ปาร์คจีมินเริ่มได้สติกลับมา
เมื่อสัมผัสได้ถึงฝ่ามือหยาบของคนพี่ที่กำลังลูบไล้เรียวขาของเขาและผลุบหายเข้าไปในกางเกงบอลขาบาน
ๆ ของเขาแล้วเปลี่ยนเป็นบีบเค้นที่โคนขาอ่อนด้านในอย่างสนุกมือแทน
ไม่น่าเลยปาร์คจีมิน
เพราะว่าวันนี้อากาศร้อนกว่าปกติ และเขาเป็นเมมเบอร์คนสุดท้ายที่เข้ามาอัดเสียง
เขาจึงเลือกใส่เพียงกางเกงบอลขาสั้นกับเสื้อบอลผ้าลื่น ๆ
เหมือนคนจะออกไปเล่นฟุตบอลเท่านั้น
“ ฮ...ฮยอง อ๊ะ ”
มินยุนกิเป็นคนมือไว
ปาร์คจีมินแทบไม่รู้ตัวเลยสักนิดว่าตอนนี้เสื้อบอลที่เขาสวมอยู่มันเลิกขึ้นมากองอยู่บนแผ่นอกของเขาเรียบร้อยแล้ว
ริมฝีปากอุ่นของคนพี่ค่อย ๆ
พรมจูบตั้งแต่ลอนกล้ามเนื้อที่หน้าท้องของเขาขึ้นมาเรื่อย ๆ แล้วขบกัดเบา ๆ
ที่ยอดอกสีน้ำตาลเข้มจนตัวเขาสะดุ้ง
“ เข้าใจรึยังว่าทำไมต้องอัดหลายรอบ
หืมมม ”
ปาร์คจีมินก็คิดว่าตัวเองเข้าใจตั้งแต่ตอนแรกแล้วแหละ
เพียงแต่เขาก็แค่อยากจะรู้ว่าคนแบบมินยุนกิจะทำอะไรต่อจากนี้ถ้าหากเขาพูดออกไปว่าตัวเองยังไม่รู้เหตุผลน่ะ
“ ม...ไม่ ไม่รู้ อ๊ะ ยุนกิฮยอง
อย่ากัด ”
ยอดอกข้างหนึ่งถูกครอบครองโดยโพรงปากอุ่น
ลิ้นร้ายปรนเปรออย่างไม่มีที่ติจนมันแข็งชูชันสู้มือ
ในขณะที่อีกข้างก็ถูกมือหนาบดขยี้ซ้ำ ๆ ไปพร้อม ๆ กัน นี่มันไม่เกินไปรึไงกันยุนกิฮยอง
กางเกงบอลถูกดึงรั้งลงไปอยู่ที่ข้อเท้าอย่างรวดเร็วตามแรงอารมณ์ที่พุ่งทะยานสูงขึ้นจากการถูกเล้าโลม
นิ้วร้ายลูบวนอยู่ที่ปากทางด้านหลังก่อนที่จะผลุบหายเข้าไปทีเดียวพร้อมกันทั้งสามนิ้ว
“ อ๊ะ ฮ...ฮยอง ”
ผนังอุ่นนุ่มข้างในตอดรัดสิ่งแปลกปลอมดีจนยุนกิแทบอยากจะกระแทกความเป็นตัวตนของตัวเองใส่อีกคนมันเดี๋ยวนี้แต่ก็ต้องข่มใจตัวเองเอาไว้
ก้านนิ้วร้ายขยับเข้าออกพร้อม ๆ กับควานหาจุดที่คุ้นเคยของอีกคนไปในเวลาเดียว
แล้วขยับกระแทกใส่อย่างไม่ยั้งมือ
“ ห...หะ อ๊ะ ต...ตรงนั้น เร็วอ...อีก
ฮยอง ”
ยุนกิยกยิ้มร้ายก่อนที่จะขยับข้อมือเร็วขึ้นตามที่อีกคนต้องการ
เขาไม่ใจร้ายกับจีมินมากมากหรอกน่า...
“ ที่นายต้องอัดเสียงใหม่หลาย ๆ
รอบมันเป็นเพราะไฮโน้ตของนายมันเหมือนเสียงครางของนายตอนกำลังโดนฮยองเอาไงจีมิน
ไว้วันนี้จะอัดให้ฟังเปรียบเทียบอีกครั้งนะ ”
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น